Tarihsel olarak pandemiler ilk günlerden beri ölümcül kusurumuz olan insanlığı rahatsız etmiş ve etmektedir.
Prof. Dr. Y. Birol SAYGI/Beykoz Üniversitesi
“Geçmişi hatırlayamayanlar onu tekrarlamaya mahkumdur” George Santayana
İnsanlar dünyaya yayıldıkça bulaşıcı hastalıklar da yayılmaktadır. Bu modern çağda bile salgınlar önemli olup ancak Kovid-19’un yaptığı gibi her salgın pandemik seviyeye ulaşmaz. Kolera, veba, çiçek hastalığı ve grip, insanlık tarihinin en vahşi katillerinden bazılarıdır. Pandemi, uluslararası olup, özellikle tarih boyunca 12.000 yıllık varlığında 300-500 milyon insanı öldüren çiçek hastalığı, en önemli ve vahşi olarak tanımlanmaktadır.
Yale tarihçisi ve “Kara Ölüm’den Günümüze” yazarı Frank Snowden, tarihsel olarak, pandemilerin yıkıcı etkisinin devletlere, topluluklarını, yönetimini merkezileştirmek için merkezi bir otorite olarak devlet yetkisini kullanma fırsatı verdiğini hatırlatmaktadır. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde bu mesaj, geçmişin bugüne öğretecek bir şeye sahip olmasıdır.
Tarihsel olarak, bir salgının patlak vermesi ile genellikle bulaşıcılığı durdurmak için meşru halk sağlığı önlemleri olarak haklı gösterilen “hapsetme kurallarının” uygulanmasını gerektiren bağlantı dikkat çekicidir. Bir hastayı hapsetme fikri eski metinler tarafından da kanıtlanmıştır. Bu uygulamanın ilk açıklamalarından bazıları Eski Ahit’te bulunur. Örneğin Levililer ve Sayılar kitapları, cüzamın akla yatkın derecede kirli ve bulaşıcı doğasına dayanarak cüzamları nasıl karantinaya alınacağını açıklar.
On dördüncü yüzyılda dünya bubonik veba tarafından ağır bir şekilde tahrip edilmiştir. “Kara Ölüm”, bilindiği gibi, ilk olarak Asya’dan geldi ve Akdeniz’e yayıldı. Avrupa’da ilk noktası, kıtanın diğer bölgelerine geçmeden korkunç yıkımlara neden olduğu İtalya idi. Salgın Avrupa nüfusunun üçte birini azalttı ve nihayetinde diğer kıtalara yayıldı. İtalya, hastalığa aşina olmadığı ve bu nedenle salgının önünde herhangi bir net sınırlama önlemi bulunmadığı için en ağır darbeyi almıştır. Ancak ülke acı karşısına sert bir şekilde karşılık vermiştir. Mikroplar veya hastalık bulaşma teorileri hakkında ileri düzeyde bilgi sahibi olmamasına rağmen, yerel yetkililer, hastalığın orijinal vektörlerinin, limanlar aracılığıyla bölgeye giren denizcilere kadar izlemeyi başardılar.
Karantina uygulaması, kıyı kentlerini veba salgınlarından korumak amacıyla 14. yüzyılda başladı
Önemli bir yasal otorite kullanan Venedik sulh hakimleri ve şehir sağlık ofisi, asıl amacı cumhuriyetin geri kalanını daha fazla bulaşmaya karşı korumak olan sınırlama önlemleri tasarlamak için işbirliği yapmışlardır. Bu önlemler, gelen gemilerin ve yüklerinin izole edildiği, temizlendiği ve işlendiği derme çatma bir tersane olan Lazaretto’nun yaratılmasını içeriyordu. Dahası, mürettebat ve yolcular karaya izole edilerek, kırk gün boyunca hapsedilmiştir. Bu, herhangi bir yeni enfeksiyonun tam olarak ortaya çıkması için yeterince uzun olduğuna inanılan bir dönemdi. Kırk günlük hapsetme dönemi, “karantina” terimini İtalyancadan türettiğimiz “quaranta (kırk)” olarak adlandırıldı. Karantina uygulaması, kıyı kentlerini veba salgınlarından korumak amacıyla 14. yüzyılda başlamıştır. Temkinli liman yetkilileri, enfekte olmuş limanlardan Venedik’e gelen gemilerin inişten önce 40 gün boyunca demirde oturmasını şart koşmuştur.
Ayrıca, karantina terimi, kökenini 1377’de bir yasa olarak kabul edilen günümüz Dubrovnik, Hırvatistan’daki Ragusa’da oluşturulmuştur. Enfekte bölgelerden Ragusa’ya gelen ziyaretçiler için otuz günlük bir izolasyon uygulanmıştır. Bugün ‘karantina’ sözcüğü, çağrışımsal hapsetme kavramını korurken, bağlama özgü çok sayıda çağrışım ve nüans taşıyan bir sorun haline gelmiştir. Günümüzde bulaşıcılıklar ve büyük ölçekli salgınlarla mücadele için önerilen halk sağlığı stratejilerinin birçoğunun (vaka takibi, izolasyon, karantina, gezginlerin incelenmesi ve bariyer koruma önlemlerinin uygulanması) salgınların muhafazasına yönelik bu ilk Venedik yaklaşımlarının modern iterasyonları (tekrarı) olduğuna inanılmaktadır.
Coğrafya ve istatistiksel analize güvenmenin ilk örneklerinden biri, kolera salgını sırasında 19. yüzyılın ortalarında Londra’ydı. 1854 yılında, Dr. John Snow, koleranın kirli su yoluyla yayıldığı sonucuna vardı ve mahalle ölüm verilerini doğrudan bir harita üzerinde göstermiştir. Bu yöntem, su kuyularının durumunu ortaya koymuştur.
Ticaret ve kentsel yaşam yoluyla yaratılan etkileşimler pandemilerde çok önemli bir rol oynamaktadır. Bu olgu aynı zamanda bir pandeminin yörüngesini gösteren öldürücü doğasıdır. Bugün “salgın” olarak adlandırdığımız “pandemilerin” tarihsel paralellikleri, eski literatürde “hastalık”, “veba”, “zararlı” veya “kirleten hastalık” gibi belirsiz tanımları mevcuttur.
Klasik bağlamlarda, bu terimler ya lokalize salgınları ya da kitlesel ölüme bağlı büyük çaplı bulaşıcı hastalıkları, en azından yayılma ve etki ya da yıkım ölçeği ile değerlendirilmiştir. Tarihin bulaşıcı hastalıkların zaman çizelgesi, tüberküloz, cüzam, kolera, grip, sıtma, sarı humma, çiçek hastalığı ve sifiliz (cinsel yolla bulaşan hastalık) gibi vakalarla sınırlıdır.
Tarihsel olarak pandemiler ilk günlerden beri ölümcül kusurumuz olan insanlığı rahatsız etmiş ve etmektedir. Bununla birlikte, insanlık sürecinde tarım topluluklarına belirgin bir kayma olana kadar bu hastalıkların ölçeği ve yayılması dramatik bir şekilde artmamıştır. Yaygın ticaret ve insan hareketlerinin artışı, bu tür salgınları hızlandıran insan ve hayvan etkileşimleri için yeni fırsatlar yaratmıştır.
Medenileştikçe yani daha büyük şehirler, egzotik ticaret yolları ve farklı insan, hayvan ve ekosistem popülasyonlarıyla artan temasla pandemiklerin ortaya çıkması ve hızlı yayılımı daha olası hale gelmiştir. Tarih boyunca hastalık ve pandemilerin devam etmesine rağmen, zaman içinde tutarlı bir eğilim bulunmaktadır. Ölüm hızlarında kademeli bir azalma görülmektedir. Sağlık hizmetlerindeki iyileştirmeler ve pandemileri kuluçkalayan faktörlerin anlaşılması, etkilerini azaltmada güçlü araçlar olmuştur.
Tanrıların gazabı
Birçok eski toplumda, insanlar ruhların ve tanrıların gazabını hak edenlere hastalık ve yıkım verdiğine inanıyorlardı. Bu bilimsel olmayan algı genellikle binlerce kişinin ölümüyle sonuçlanan feci tepkilere yol açmıştır. Bizans tarihçisi Caesarea Procopius, Justinianus’un vebasının (Yersiniapestis bakterileri), Akdeniz limanları aracılığıyla Bizans İmparatorluğu’na girdiğini ve Mısır’a oradan kara ve deniz ticaret yolları yoluyla Çin ve kuzeydoğu Hindistan’a giden kökleri izlemiştir. Coğrafya ve ticaretin bu yayılmada oynadığı rol bilgisine rağmen, Procopius, İmparator Justinian’ı salgın nedeniyle suçlayarak ya bir şeytan olduğunu ya da Tanrı’nın kötü yollarından cezalandırılmasını istemiştir. Bazı tarihçiler bu olayın İmparator Justinian’ın Roma İmparatorluğu’nun Batı ve Doğu kalıntılarını yeniden bir araya getirme çabalarını azaltabileceğini ve Karanlık Çağların başlangıcını işaret edebileceğini belirtmişlerdir. Neyse ki, insanlık pandemilerin nedenleri hakkındaki anlayışı gelişti. Yavaş ve eksik de olsa da modern pandemiklere yanıtta ciddi bir iyileşme görülmektedir.
Bulaşıcılığı izleme
Bilim adamları, “R0”(Basic Reproduction Number) veya “R naught” olarak da bilinen bir hastalığın bulaşıcılığını izlemek için temel bir rakam kullanırlar. Bu sayı bize ortalama olarak hasta bir kişinin kaç kişiyi enfekte edebileceğini söylemektedir. Kızamık, 12-18 R0 aralığı ile en bulaşıcı olarak pandemiklerde listenin başında olup bu, tek bir kişinin aşılanmamış bir popülasyonda ortalama 12 ila 18 kişiye bulaşabileceği anlamına gelmektedir. Kızamık en öldürücü olsa da aşılama çabaları ve sürü bağışıklığı hastalığın yayılmasını engellemektedir. Daha fazla insan bir hastalığa karşı ne kadar bağışıklık kazanırsa, çoğalma olasılığı o kadar az olmaktadır. Bilinen ve tedavi edilebilir hastalıkların yeniden ortaya çıkmasını önlemek için aşılar kritik noktadır. Salgın hala devam ettiği ve araştırmacılar hala bu yeni koronavirüs formunu öğrendikleri için Kovid-19’un gerçek etkisini hesaplamak ve tahmin etmek veriler oturdukça belirlenecektir.
Kentleşme ve hastalıkların yayılması
Salgınların ardındaki itici güç olarak artan küresel bağlantılar ve etkileşimlerdir. Küçük kabilelerinden metropollere kadar, insanlığın birbirleri ile yakın ilişkileri hastalığın yayılması için fırsatlar yaratmaktadır. Gelişen dünyada kentleşme, daha fazla kırsal nüfusu daha yoğun mahallelere getirmek ve nüfus artışları, çevre üzerinde daha fazla baskı oluşturmaktadır. Aynı zamanda, hava trafiği son on yılda neredeyse iki katına çıkmıştır. Bu makro trendlerin bulaşıcı hastalığın yayılması üzerinde derin etkileri bulunmaktadır.
Dünyanın dört bir yanındaki kuruluşlar ve hükümetler, vatandaşların enfeksiyon oranını azaltmaya yardımcı olmak için sosyal mesafeyi uygulamalarını istediğinden, dijital dünya insanların daha önce hiç olmadığı gibi bağlantı ve ticareti sürdürmelerine izin vermektedir. Kovid-19 salgını ilk aşamalarında olup günümüzdeki yapay zekâ (AI) evriminin çerçevesinde derin izler bırakacağı kesindir. Bu nedenle, gelecekteki etkisini tahmin etmek imkansızdır. Çünkü düşünüldüğünden farklı olacağı kesindir.
Pandemilerin tarihi bize koronavirüs hakkında ne söylemektedir?
Salgınlar siyaseti, devrimleri, yerleşik ırksal ve ekonomik ayrımcılığı ve yayıldıkları toplumları değiştirerek kişisel ilişkileri, sanatçıların ve aydınların çalışmalarını, insan yapımı ve doğal ortamları etkilemiştir. Yüzyıllar ve kıtalar boyunca uzanan devasa kapsamda, sosyal yapılar hastalıkların yayılmasına ve gelişmesine izin vermektedir. Salgın hastalıklar toplumları kaprisli ve uyarmadan etkileyen rastgele olaylar değildir. Aksine, her toplum kendine özgü güvenlik açıkları üretmektedir. Onları incelemek toplumun yapısını, yaşam standardını ve politik önceliklerini anlamaktır.
Salgın hastalıklar, gerçekte kim olduğumuza dair insanlara aynayı tutan bir hastalık kategorisidir. Yani, ölüm ve yaşamlarımızla olan ilişkimizi içermektedir. Ayrıca çevre ile olan ilişkilerimizi, yarattığımız inşa edilmiş ortamı ve karşılık veren doğal ortamı da yansıtmaktadır. Birbirimize karşı insan olarak sahip olduğumuz ahlaki ilişkileri göstermektedir. Bu olaylarla yüzleşmeye hazırlıklı olmanın ana kısmı, hepimizin birlikte olduğumuzu, her yerde bir kişiyi etkileyen şeyin her yerde herkesi etkilediğini, bu nedenle kaçınılmaz olarak bir bütünün parçası olduğumuzu fark etmemiz gerektiğidir. Bu gerçekten derin felsefi, dini ve ahlaki sorunları gündeme getiren bir konudur.
Salgın hastalıklar tarihi kısmen şekillendirdi çünkü insanları kaçınılmaz olarak bu büyük soruları düşünmeye yönlendirdiler. Örneğin, vebanın patlak vermesi, insanın Tanrı ile olan ilişkisinin sorusunu gündeme getirdi. Böyle bir olayın bilge, her şeyi bilen ve her şeyi bilen ilahi vasfı ile nasıl meydana gelebilirdi? Çocuklara acı içinde, çok sayıda işkence yapılmasına kim izin verebilir? Bunun ekonomi üzerinde çok büyük bir etkisi oldu. Bubonik veba, tam kıta nüfusunun yarısını öldürdü ve bu nedenle sanayi devriminin gelmesi, kölelik ve serflik üzerinde muazzam bir etkiye sahipti. Salgınların, şimdi de gördüğümüz gibi, sosyal ve politik istikrar üzerinde muazzam etkileri vardır. Tarihte savaşların sonuçlarını belirlediler ve bazen de savaşların başlangıcında yer aldılar.
Salgınlar, toplumları rastgele ve kaotik şekillerde etkilemez. Olaylar emredilir, çünkü mikroplar, insanların yarattığı ekolojik nişleri keşfetmek için seçici olarak genişler ve yayılırlar. Bu nişler kim olduğumuzu çok fazla göstermektedir. Örneğin endüstriyel devrimde, aslında işçilere ve yoksullara ne olduğunu gösterdi ve en savunmasız insanların yaşadığı durumu önemsetti.
Bugünün dünyasında, yoksulluk ve eşitsizliğin yarattığı fay hatları boyunca pandemilerin derin etkileri olacağı kesindir. Örneğin, Yeni Dünya’daki köleliğin sonunu Haiti isyanı ve her şeyden önce sarı humma ile belirlemiştir. Napolyon Haiti’deki köleliği restore etmek için büyük donanmayı göndermesine rağmen köle isyanı başarılı olmuştur. Çünkü Afrika’dan gelen köleler Napolyon’un ordusunda bulunan beyaz Avrupalıların sahip olmadığı bağışıklığa sahipti. Bu durum Haiti’nin bağımsızlığına yol açtı. Ayrıca, Amerikan bakış açısıyla düşünülürse, Napolyon’un Yeni Dünya’da Fransız gücünü yansıtmaktan vazgeçmesine ve bu nedenle 1803’te Thomas Jefferson ile Louisiana satın almasını kabul etmesine karar veren nokta buydu.
Salgınlar, her zaman politik baskının bir parçası olarak görülmüştür. On dokuzuncu yüzyılın sadece isyan değil, aynı zamanda siyasi baskı için de korkunç bir zamandır. Buna Fransa’da, özellikle Paris Komünü’nden sonra 1848 devriminden sonra insanların katledilmesi örnek olarak verilebilir. Bunun bu kadar şiddetli olmasının bir nedeni, işçi sınıflarını politik ve tıbbi olarak tehlikeli olduğunu görmesidir. Bu metaforun bir parçasıydı ve bu, Paris Komünü bırakıldıktan sonra insanlık dışı 1871 katliamına yol açmıştır.
Salgınlardan daha güçlü çıktık
Daha önceki salgınları (Çiçek hastalığı, Kara Ölüm, İspanyol Gribi ve Kolera) yendik ve daha güçlü çıktık. Koronavirüs de farklı olmayacaktır. Pandemilerin, ne kadar kötü olduklarına, kaç milyon öldürdüklerine veya ekonomiyi ne kadar bozduklarına bakılmaksızın, hepsi yenildi ve insan ırkı her zamankinden daha güçlü hale geldi. Tarih eğitimi ile ilgili iyi şeylerden biri, ne kadar kötü olursa olsun, geçmişten neredeyse her zaman daha kötü bir şey bulabilmenizdir. Bu, şimdi dünyayı yutmuş olan koronavirüs (Kovid-19) için de geçerlidir.
Belki de en benzer pandemi, Ocak 1918’den Aralık 1920’ye kadar süren İspanyol Gribidir. 500 milyon insanı enfekte ederek, 50 milyonu öldürmüştür. Bunu perspektife sokmak gerekirse, 1921 sayımı uyarınca Hindistan’ın tüm nüfusu yaklaşık 250 milyondu. İspanyol gribi neredeyse bir yüzyıl önce gerçekleşti, ancak Kovid-19 ile birkaç benzerliği vardır. Ancak bu, Covid-19 ile benzerlik gösteren tek salgın değildir.
Üç kolera salgını, 19. yüzyıldaki diğer hastalık salgınlarından daha fazla yaşamı aldı
1817-1824, 1826-1837 ve 1846-1860’daki üç kolera salgını, 19. yüzyıldaki diğer hastalık salgınlarından daha fazla yaşamı almıştır. Başlangıçta Hindistan ve Orta ve Güneydoğu Asya’da başlayan kolera, Çin’e yayıldı, ticaret yolları ve Rus askerleri aracılığıyla Avrupa’ya ulaştı. Çar ayaklanmaları bastırmak için çeşitli bölgelerden getirdiği Rus birlikleri aracılığıyla Polonya’ya, Polonya’dan Doğu Prusya’ya yayıldı ve Prusya makamlarını sınırlarını Rus taşımacılığına kapatmaya zorladı. 1831’de durum o kadar şiddetliydi ki İngiliz hükümeti İngiliz limanlarına giden Rus gemileri için karantina emirleri vermiştir. Ama çok geçti. Salgın İngiltere, Fransa ve Avrupa ve Asya’nın çoğuna yayılmıştı. Yüz binlerce kişi öldü. Sadece üçüncü salgın sırasında Rusya İmparatorluğu’nda bir milyondan fazla insan ve birbirini takip eden her dalga ile en çok etkilenen ülkelerde en az 100.000 kişi öldü. Böylece güvenli bir şekilde ölüm sayısını milyonlar olduğunu söyleyebiliriz.
19.yüzyıl kolera salgınları bugün koronavirüs salgını ile en çok benzerliklere sahipti. Her ikisi de Asya’da başladı ve dünyanın diğer bölgelerine yayılarak ulusları derinden etkilediler (kolera için Rusya, İtalya ve koronavirüs için ABD). Her ikisi de bu belirli uluslar aracılığıyla dünyanın diğer bölgelerine de yayıldı. En azından, İspanyol gribi alan küresel nüfusun aksine (I. Dünya Savaşı gibi en azından büyük bir savaşla zayıflamamıştı) daha güçlüdür.
Kolera salgınında, tıpkı Kovid-19 gibi, gemi karantina önlemlerine benzer uygulamalar getirildi ancak Kovid-19 öncelikle uluslararası yolculuklarla yayıldı. Bu pandemiler, enfeksiyonun yayılmasını önlemek için sosyal mesafeyi gerektiriyordu. Kovid-19 gibi, kolera salgınları da beraberinde büyük ekonomik kayıplar getirmiştir.
Gemiler çok sayıda limana giremedi, deniz ticaretini durma noktasına getirdi, kara ticareti de büyük ölçüde etkilendi. Kara yolu ticaretinin büyük bir kısmı için sayılan İpek Yolu ve diğer Orta Asya ticaret yolları hem hastalığa yakalanma tehdidi hem de Orta Asya’nın çoğunu kontrol eden Rus İmparatorluğu tarafından atılan kolera karşıtı adımlar nedeniyle kullanılamadı. Ticaret açısından en çok etkilenen iki taraf, özellikle İngilizler ve Ruslar olup büyük mali kayıplara uğramışlardır. Her ikisi de kaynaklarına ve zenginlik için çok geniş imparatorluklarına güveniyordu.
İlk pandemi en az 100 bin Hintli ve 10 bin İngiliz askeri öldü
Hindistan’da başlayan kolera pandemisinden aylar içinde yüz binlerce kişi enfekte oldu veya öldü. İlk pandemide (1817-1824) en az 100.000 Hintli ve 10.000 İngiliz askeri ölmüştür. Bu kısmen, halktan aktif katılım gerektiren uygun sosyal mesafeyi uygulamadığı içindir. Sosyal uzaklaşma ve diğer halk sağlığı önlemleri için hem aktif bir hükümet baskısı hem de derin vatandaş katılımı ve desteği açıkça gereklidir.
Rusya’da, Çar I. Nicholas rejiminin büyük kırsal alanlardaki salgını ele almadaki yetersizliği ve geniş imparatorluğunun nüfusu, bir milyondan fazla ölüme neden olmuştur. Sonunda anti-kolera önlemlerini emrederken, hasar zaten gerçekleşmişti. Önemli bir kırsal ve yüzen nüfusu olan büyük ülkelerin müdahalesindeki gecikme ve kırılganlıklar, herhangi pandemiye karşı yanıta dahil edilmelidir.
İnsanlık, tarih boyunca yaşadığı pandemilerin hepsini dövdü ve insan ırkı her zamankinden daha güçlü hale geldi. Çiçek hastalığının dünyayı terörize ettiği bir zamanlar vardı, ama şimdi hepsi ortadan kaldırıldı. Kara Ölüm dövüldü. İspanyol gribi dövüldü. Kolera salgını dövüldü. Tüm bu hastalıklardan iyileştik ve her zamankinden daha güçlü çıktık.
